Anatol Jezierski

Urodził się 29 października 1885 r. w Bobrujsku. Syn Tadeusza i Antoniny z Nikicińskich.

Służył w armii rosyjskiej.

W czasie I wojny światowej w 196 r. w stopniu rtm. kaw. dowodził 6 szw. Zaamurkiego Pułku Kawalerii. Po rewolucji w Rosji w 1917 r. zorganizował polski plut. kawalerii.

Podjął służbę w 1 puł 5 Dywizji Syberyjskiej. Był dowódcą szw., dywizjonu, zastępcą dowódcy i od 11 marca 1919 r. dowódcą pułku. Brał udział w walkach z bolszewikami. Po kapitulacji dywizji (10 stycznia 1920) przedostał się do Charbinu, a stamtąd do Polski.

Od 22 września 1920 do kwietnia 1921 r. w stopniu mjr. kaw. dowodził 18 puł. Wyróżnił się w walkach pod Skrobowem (23-24 września).

Zweryfikowany jako mjr kaw. z 1 czerwca 1919 r., był komendantem kadry szw. zapasowego 18 puł (1923). Awansowany 1 lipca 1923 r. na ppłk. kaw., sprawował funkcję zastępcy dowódcy, a potem (marzec 1924–15 stycznia 1925) dowódcy 25 puł. Ukończył kurs wyszkolenia oficerów sztabowych kawalerii w Grudziądzu. Od 22 stycznia 1925 r. dowódca 5 puł. Awansowany 1 stycznia 1928 r. płk. kaw. W kwietniu tego roku ukończył trzymiesięczny kurs dowódców pułków w Doświadczalnym Centrum Wyszkolenia w Rembertowie. Następnie zastępca dowódcy XII BK. 31 sierpnia 1935 r. przeszedł w stan spoczynku.

W sierpniu 1939 r. zmobilizowany do Wojska Polskiego, brał udział w kampanii wrześniowej. Po agresji sowieckiej z 17 września przeszedł na Węgry. Powrócił do Polski, gdzie przeżył okupację niemiecką.

Zmarł 6 września 1976 r. w Warszawie.

Odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl., Krzyżem Niepodległości, dwukrotnie Krzyżem Walecznych i złotym Krzyżem Zasługi.

Jest patronem ulicy w Ostrołęce.