Bojownikom niepodległości

Andrzej Bazela

(1897–po 1937)

Urodził się 26 listopada 1897 r. w Szacowie (?) pow. Bochnia. Syn Mateusza i Marii z Włodków.

Od 1911 r. członek PDS.

W czasie I wojny światowej od 24 sierpnia 1914 r. w Legionach Polskich ps. „Kurzeja”. Służył w 2 pp LP. Podczas walk na Wołyniu 4 lipca 1916 r. dostał się do niewoli. Przebywał w niej do lipca1918 r. w Kijowie, Omsku i Pskowie. Następnie powrócił do kraju.

Wcielony do armii austro-węgierskiej, służył w Grupie Wodociągów Przyfrontowych w Tyrolu. Ciężko ranny 15 września 1918 r. w prawą nogę.

W niepodległej Polsce w połowie lat 30. pracował jako urzędnik w komendzie garnizonu w Baranowiczach.

Członek Zw. Legionistów Polskich.

Zmarł po 1937 r.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości.

Źródła

J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914-1918 t. 1, Kraków, Warszawa, Zalesie Górne 2017; W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863-1938. Słownik biograficzny t. 4, Mińsk Mazowiecki-Warszawa-Kraków 2012; „Monitor Polski” nr 64/1937.