Urodził się 4 grudnia 1897 r. w Markach pod Warszawą. Syn Karola i Antoniny z Ciużyckich.
Działacz niepodległościowy ps. „Józefowicz”.
W czasie I wojny światowej w armii austro-węgierskiej.
Po 1918 r. w WP. We wrześniu 1919 r. przydzielony do 1 psp. W 1921 r. przeniesiony do rezerwy. Zweryfikowany jako por. rez. piech.z 1 czerwca 1919 r.
Powrócił do służby czynnej (por. piech. z 1 stycznia 1925 r.), co najmniej od 1932 do 1935 r. służył w 57 pp. 19 marca 1937 r. awansował na kpt. piech. Wiosną 1939 r. był komendantem powiatowym Przysposobienia Wojskowego w Skałacie w 304 rejonie PW przy Brygadzie Korpusu Ochrony Pogranicza „Podole”.
Podczas II wojny światowej po kampanii 1939 r.od października 1939 r. jako „Łapiński” przebywał we Lwowie. Brał udział w działalności konspiracyjnej. Był oficerem wywiadu Komendy okupacji sowieckiej i Obszaru nr 3 ZWZ (Lwów). W nocy na 23 marca 1941 r. aresztowany przez NKWD. Zgadzając się pozornie na współpracę z Sowietami został przez nich uwolniony. Zbiegł wówczas do Wilna. Po rozpoczęciu wojny niemiecko-sowieckiej (22 czerwca 1941) przedostał się do Kijowa, a potem do Zwiahla, gdzie jako „Johann Miller” od 1942 r. kierował ekspozyturą wywiadowczą ZWZ/AK ps. „Andrzej”, „Tomasz”. 14 stycznia 1943 r. został tam aresztowany przez gestapo. Do kwietnia przebywał w więzieniu w Kijowie.
Prawdopodobnie w tym czasie został tam zamordowany.
Odznaczony Medalem Niepodległości.
Zonaty, miał dwie córki.
J. Giza, Sądecki garnizon i jego żołnierze w pierwszych latach niepodległości 1918-1922, Kraków 2015; „Monitor Polski” 1937, nr 64; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006; J. Węgierski, Lwów pod okupacją sowiecką 1939-1941, Warszawa 1991.