Urodził się 6 listopada 1889 r. w Kozach pow. Biała. Syn Jana.
W czasie I wojny światowej od 26 sierpnia 1914 r. w Legionach Polskich. Służył w 2 pp LP, a od grudnia 1915 r. w 9 komp. 3 pp LP. Chory, do 20 lutego 1916 r. przebywał w Domu Uzdrrowieńców LP w Kamieńsku, a następnie w szpitalu rezerwowym w Tarnowie. 1 marca 1916 r. awansował na kpr.
Po kryzysie przysięgowym w Legionach od września 1917 r. w Polskim Korpusie Posiłkowym. Służył w 9 komp. 3 pp LP. W następstwie przejścia II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918) internowany przez Austriaków w Szaldobos.
Zwolniony, został wcielony do 77 pp. Brał udział w walkach na froncie włoskim, gdzie 4 listopada dostał się do niewoli.
Służył w oddziałach polskich we Włoszech, a potem w Armii Polskiej we Francji. Wraz z nią wiosną 1919 r. powrócił do Polski. W stopniu sierż. służył w 51 pp. Po wojnie z bolszewikami w rezerwie.
W niepodległej Polsce mieszkał w Krakowie. Był czeladnikiem murarskim.
Zmarł po 1933 r.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości.
UWAGA: być może tożsamy z Andrzejem Goljaszem.
„Monitor Polski” nr 212/1933; VI Lista strat Legionów Polskich, Piotrków 1916.