Bojownikom niepodległości

Andrzej Jabłoński

(1876–przed 1933)

Urodził się w 1875 (1876?)  r. w Bolesławiu pow. Olkusz. Syn Leona i Zofii z Bilskich.

Mieszkał w Zawierciu. Pracował jako górnik.

W czasie I wojny światowej od sierpnia 1914 r. w Legionach Polskich. Służył w 1 pp LP, a potem w 11 komp. 2 pp LP. W jej składzie 30 września wyjechał na front w Karpaty. Ranny w nogę 14 lutego 1915 r. pod Jasieniem, początkowo leczył się w szpitalach na Węgrzech, a w końcu marca przebywał w szpitalu rezerwowym nr 1 w Wiedniu. Następnie w 7 komp. 3 pp LP. W grudniu 1915 r. w szpitalu twierdzy nr 4 w Krakowie. W 1916 r. w szpitalach w Kamieńsku i Dęblinie. Następnie służył w komisariacie werbunkowym w Zambrowie. W sierpniu 1917 r. skierowany na kurs wyszkolenia nr 6.

Po kryzysie przysięgowym w Legionach od września 1917 r. w Polskim Korpusie Posiłkowym. W stopniu kpr. służył w kolumnie prowiantowej korpusu. W grudniu ponownie przebywał na leczeniu w szpitalu w Krakowie. W następstwie przejścia II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918) internowany przez Austriaków w Witkowicach.

Zmarł przed 1933 r.

Pośmiertnie odznaczony Krzyżem Niepodległości.

Żonaty, miał syna Adama.

Źródła

Lista strat Legionu Polskiego. Od 1 maja do 1 lipca 1915, Piotrków 1915; „Monitor Polski” nr 255/1933; V Lista strat Legionów Polskich, Piotrków 1916.