Bojownikom niepodległości

Andrzej Jędrusiak

(1894–po 1933)

Urodził się 24 maja 1894 r. w Bujakowie pow. Biała. Syn Józefa (Józefata) i Marii z Kosperków (?).

W czasie I wojny światowej od 15 sierpnia 1914 r. w oddziałach strzeleckich i Legionach Polskich. Służył w 11 komp. 3 pp LP, a od września w 12 komp. tego pułku. W sierpniu 1916 r. w komp. uzupełniającej nr 2.

Po kryzysie przysięgowym w Legionach od września 1917 r. w Polskim Korpusie Posiłkowym. Od 10 października w 3 pp LP. W następstwie przejścia II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918) internowany przez Austriaków w Bustyahaza.

Zwolniony, został wcielony do armii austro-węgierskiej. W składzie 45 pp walczył na froncie włoskim, gdzie dostał się do niewoli.

Następnie w Armii Polskiej we Francji, z którą w 1919 r. powrócił do kraju. W lutym 1920 r. służył w 2 komp. km 49 pp. Po wojnie z bolszewikami w rezerwie.

W niepodległej Polsce mieszkał w Porąbce pow. Biała. Pracował jako robotnik.

Zmarł po 1933 r.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości.

Źródła

„Monitor Polski” nr 171/1933.