Urodził się 10 listopada 1897 r. w Chorzowie. Syn Alberta i Marii z Dylusów.
Od 19 lutego 1919 r. należał do POW Górnego Śląska. Uczestnik powstań śląskich.
Od 22 czerwca 1922 r. w Policji Województwa Śląskiego w komendzie powiatowej w Rybniku oraz na posterunkach w Rogowach (do 1 maja 1928 r.) i Pszowie (do 14 grudnia 1931 r.). Przeniesiony do Chorzowa, od 19 września 1938 r. był funkcjonariuszem w I i (od 20 lipca 1939 r.) w V komisariacie. Uzyskał stopień st. posterunkowego.
Podczas kampanii 1939 r. ewakuowany w kierunku wschodnim, po 17 września dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Ostaszkowie.
Wywieziony na podstawie listy nr 026/2 z 13 kwietnia 1940 r., wkrótce potem został zamordowany w Twerze.
Odznaczony Krzyżem Walecznych, Medalem Niepodległości i brązowym Krzyżem Zasługi, pośmiertnie (2007) awansował na aspiranta.
Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.
Miednoje. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego t. 1, Warszawa 2006; „Monitor Polski’ nr 111/1931.