Bojownikom niepodległości

Andrzej Ordijewicz

(1897–po 1937)

ordijewicz andrzejUrodził się 15 maja 1897 r. w Bisówce w Rosji. Syn Antoniego i Józefy z Kostowskich (?).

Od 1912 r. uczył się w Szkole Przemysłowej we Lwowie eketrotechniki.

Należał do Drużyn Bartoszowych.

Podczas I wojny światowej od sierpnia 1914 r. w Legionie Wschodnim. Po jego rozwiązaniu w Legionach Polskich. Służył w między innymi w 4 pp LP. Podczas walk na Wołyniu kontuzjowany pod Koszyszczami. W następstwie kryzysu przysięgowego w lipcu 1917 r. internowany przez Niemców w Szczypiornie, gdzie przebywał 10 miesięcy.

Od 1919 r. służył w Wojsku Polskim. Po wojnie z Rosją bolszewicką lat 1919–1920 w rezerwie.

W niepodległej Polsce (po 11 listopada 1918) mieszkał we Lwowie. Pracował jako elektromonter w centrali telefonicznej Kuratorium Okręgu Szkolnego w tym mieście..

Zmarł po 1937 r.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości.

Źródła

Lwów i Małopolska Wschodnia w Legionach Polskich 1914–1917, Lwów 1935; „Monitor Polski” 1937, nr 93.