Urodziła się 21 lipca 1868 r. we Lwowie. Córka Ignacego i Ernestyny.
Ukończyła szkołę wydziałową SS. Benedyktynek ormiańskich we Lwowie oraz wyższe kursy organizowane w tym mieście.
Od roku 1888 r. należała do tajnej organizacji młodzieżowej im. Agatona Gillera we Lwowie. Pracowała jako dziennikarka. Poetka młodopolska publikująca pod ps. Anda. W roku 1894 była sekretarzem pawilonu „Koła Pań” na wystawie we Lwowie. Od roku 1906 była przewodniczącą i redaktorką pisma dla kobiet wiejskich „Zorze Ojczyste”. Od roku 1914 należała do Związku Strzeleckiego we Lwowie, następnie w Zakopanem.
Po wybuchu I wojny światowej służyła w intendenturze Legionów Polskich. W roku 1915 pełniła funkcję przewodniczącej Ligi Kobiet. W dniach 2–16 listopada 1918 r. sprawowała funkcję zastępcy sekretarza Rady Narodowej w Zakopanem, będącej samodzielnym ośrodkiem polskiej władzy.
W niepodległej Polsce (po 11 listopada 1918), latem 1920 r. pełniła funkcję przewodniczącej sekcji opieki w Obywatelskim Komitecie Obrony Państwa. Mieszkała w Poznaniu. Należała do feministycznej organizacji Związek Pracy Obywatelskiej Kobiet związanej z obozem sanacyjnym, następnie w wyniku rozłamu w ZPOK, od roku 1935 należała do stowarzyszenia o charakterze społeczno-oświatowym, Samopomoc Społeczna Kobiet. Współpracowała z czasopismami „Niedziela”, „Tydzień”, „Mały Światek”, „Bluszcz”, gdzie publikowała powiastki ludowe i dla młodzieży.
Zmarła w 1940 r. w Kołaczkowie k. Wrześni.
Zamężna (od 7 lutego 1895) z Aleksandrem Augustynowiczem.
Odznaczona Medalem Niepodległości.
J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914–1918 t. 1, Kraków – Warszawa – Zalesie Górne 2017; W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863–1938 Słownik biograficzny t. 2, Mińsk Mazowiecki – Warszawa – Kraków 2011; S. Łoza, Czy wiesz kto to jest?, Warszawa 1938; „Monitor Polski” 1932, nr 48.