Urodził się 12 grudnia 1886 r. w Łodzi. Syn Adolfa i Anny z Wolanków.
Uczestnik rewolucji 1905 r. w Łodzi ps. „Leca”
Organizator Tow. Gimnastycznego Antoniego Lindnera, przekształconego w 1911 r. w Tow. Gimnastyczne „Sokół”, w którym został naczelnikiem Okręgu Mazowsze.
W 1920 r. na czele oddziału 50 ochotników z Łodzi zgłosił się do WP. Uczestniczył w walkach z bolszewikami.
W niepodległej Polsce mieszkał w Rudzie Pabianickiej (obecnie część Łodzi). Pracował jako głowny kasjer w Zakładach Przemysłowych Scheibler i Grohmann.
Członek Ochotniczej Straży Pożarnej, działacz sportowy. W 1936 r. na Igrzyskach Olimpijskich w Berlinie był trenerem gimnastyczek. Wyposażył drużynę piłkarską Rudzkeigo KS w stroje i buty.
Podczas II wojny światowej na początku września 1939 r. aresztowany przez Niemców w Rudzie Pabianickiej. Osadzony w więzieniu w Piotrkowie, po wręczeniu łapówki przez rodzinę został uwolniony. Przez resztę wojny mieszkał w Krośnie nad Wisłokiem.
Po wojnie powrócił do Rudy Pabianickiej. Starał się (nieskutecznie) reaktywować Tow. Gimnastyczne „Sokół”. Działał społecznie w Rudzkim KS i w Tow. Ogródków Działkowych.
Zmarł 26 grudnia 1964 r. i został pochowany na Cmentarzu Parafialnym przy ul. Mierzejowej w Łodzi sektor C 3.
Odznaczony Medalem Niepodległości.
Żonaty, miał potomstwo.
P. Lindner, Dziadek Antoni z Łodzi był człowiekiem, który musiał działać. Hodował kwiaty, gasił pożary i robił rewolucję, www.wyborcza.pl/AkcjeSpecjalne/7,155762,23479883,dziadek-antoni-byl-czl… [dostęp 27 X 2021]; „Monitor Polski” nr 64/1937.