Bojownikom niepodległości

Antoni Bar

(1891–po 1951)

Urodził się 16 października 1891 r. w Krakowie. Syn Rafała i Karoliny z Piechów.

Członek Zw. Strzeleckiego we Lwowie.

W czasie I wojny światowej od 16 sierpnia 1914 r. w Legionach Polskich. Służył w 4 i 2 komp. I baonu 1 pp LP. Podczas walk na Podhalu ranny w rejonie Limanowej. Przez okres trzech miesięcy przebywał w szpitalu w Mariańskich Górach. Od października 1915 r. w 1 part LP. Służył kolejno w kolumnie amunicyjnej, prowianturze, oddziale sztabowym i 1 baterii haubici 1 baterii armat.

Po kryzysie przysięgowym od września 1917 r. w Polskim Korpusie Posiłkowym. Uzyskał stopień plut. Służył w oddziale uzupełnień part. W następstwie przejścia II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918) internowany przez Austriaków w Bustyahaza oraz w Talaborfalva.

Zwolniony, został wcielony do armii austro-węgierskiej i wysłany na front włoski.

W listopadzie 1918 r. brał udział w rozbrajaniu Niemców w Warszawie. Następnie w WP. Po wojnie z bolszewikami przeniesiony do rezerwy.

W niepodległej Polsce mieszkał w Bydgoszczy. Był urzędnikiem.

Członek Zw. Legionistów Polskich.

Zmarł po 1951 r.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości.

Źródła

J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914-1918 t. 1, Kraków, Warszawa, Zalesie Górne 2017; W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863-1938. Słownik biograficzny t. 3, Mińsk Mazowiecki-Warszawa-Kraków 2011; Lista chorych, rannych, zabitych i zaginionych legionistów do kwietnia 1915 roku, Oświęcim 1915; „Monitor Polski” nr 156/1931.