Bojownikom niepodległości

Antoni Barańczyk

(1884–po 1931)

Urodził się 29 maja 1884 r. w Gołonogu (obecnie część Dąbrowy Górniczej).

Bojowiec PPS ps. „Ludwik”, „Orzeł”, „Abel” i „Orma”. Działał na terenie Strzemieszyc, Sosnowca i Dąbrowy Górniczej.

Członek Zw. Walki Czynnej.

W czasie I wojny światowej od 8 sierpnia 1914 r. w oddziale J. Piłsudskiego i Legionach Polskich. Służył w 1 pp LP i żandarmerii I Brygady. W listopadzie 1915 r. chory, leczył się w szpitalu epidemicznym w Wadowicach, a następnie do 27 grudnia przebywał w Domu Uzdrowieńców LP w Kamieńsku. Uzyskał stopień plut.

W niepodległej Polsce poświęcił się zawodowej służbie wojskowej, uzyskując stopień chor. Służył w 1 dyonie żandarmerii.

Członek Zw. Legionistów Polskich.

Zmarł po 1931 r.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości z mieczami i Krzyżem Walecznych.

Źródła

J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914-1918 t. 1, Kraków, Warszawa, Zalesie Górne 2017; W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863-1938. Słownik biograficzny t. 4, Mińsk Mazowiecki-Warszawa-Kraków 2012; „Monitor Polski” nr 18/1931; V Lista strat Legionów Polskich, Piotrków 1916.