Antoni Barnat

Urodził się 6 lipca 1885 r. w Czarnej pow. Łańcut. Syn Jana i Salomei z Rejmanów.

Kształcił się w szkołach powszechnych w Czarnwj i Łańcucie. Ukończył II gimnazjum w Rzeszowie i 21 maja 1909 r. uzyskał maturę. Następnie do 1914 r. studiował na Wydz. Prawa Uniwersytetu Lwowskiego.

Od 1912 r. był członkiem Tow. Gimnastycznego „Sokół” w Rzeszowie.

W czasie I wojny światowej od 16 sierpnia 1914 r. w Legionach Polskich. Służył w 14 komp. 2 pp LP. Od marca 1915 r. w 8 komp. 1 czerwca 1915 r. awansował na sierż. Podczas kampanii wołyńskiej w 1916 r. ciężko ranny pod Sitowiczami, leczył się w szpitalu w Chełmie i Nisku. Po rekonwalescencji przebywał w stacji zbornej LP w Przemyślu

Po kryzysie przysięgowym w Legionach z lipca 1917 r. pozostał w pułku w Polskim Korpusie Posiłkowym. W następstwie przejścia II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918) internowany przez Austriaków w Talaborfalva.

Zwolniony, został wcielony do armii austro-węgierskiej i w marcu wysłany na front włoski.

Od listopada 1918 r. w MSW. Skierowany jako zastępca starosty, na przełomie stycznia i lutego 1921 r. został referentem w starostwie powiatowym w Kaliszu. Następnie od 9 października 1923 do 27 grudnia 1926 r. był starostą powiatowym w Puławach (urząd zdał w styczniu 1927 r.). 31 grudnia zwolniony ze służby państwowej. Od maja 1927 do 30 marca 1931 r. był naczelnikiem biura Okręgowego Urzędu Ziemskiego w Grudziądzu, zaś do sierpnia 1934 r. takiego biura w Piotrkowie. Następnie na emeryturze..

Mieszkał w Poznaniu.

Podczas II wojny światowej 11 grudnia 1939 r. wysiedlony przez Niemców z Poznania.

Zmarł w 1955 r. i został pochowany na Cmentarzu Komunalnym (Junikowo) w Poznaniu.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości.

Był żonaty.