Antoni Berger

Urodził się 12 listopada 1897 r. w m. Orłowa na Śląsku Cieszyńskim. Syn Jana, górnika, i Marii z d. Klimsza.

Ukończył Gimnazjum Realne im. J. Słowackiego w Orłowej (maturę wojenną uzyskał w 1917 r.).

W czasie I wojny światowej od 1 sierpnia 1916 r. w armii austro-węgierskiej. W składzie 20 pp walczył na froncie włoskim, gdzie 20 sierpnia 1917 r. dostał się do niewoli. Przebywał w obozie w Santa Maria Capua Vetere. 1 maja 1918 r. zgłosił się ochotniczo do polskiego oddziału tworzonego przy armii włoskiej.

1 grudnia przydzielony do 12 psp Armii Polskiej we Francji. W tym też miesiącu skierowany do szkoły podchorążych w La Madria di Chivasso. 15 maja z pułkiem wyjechał do Polski. Od 24 czerwca w jego szeregach (53 pp) brał udział w walkach z Ukraińcami. 20 stycznia 1920 r. zdemobilizowany do prac plebiscytowych na Śląsku Cieszyńskim. Był tłumaczem przy baonie francuskim, stanowiącym część sił rozjemczych. 18 sierpnia w stopniu pchor. powrócił do służby czynnej. Służył w dowództwie 12 DP. Brał udział w walkach z bolszewikami.

W walkach podchor.. Berger Antoni korzysta z ciemnej nocy podczas huraganowego ognia art. nieprzyjacielskiej a rzucaniem granatów ręcznych wypędza wroga z własnej pozycji i sam przynosi K.M.

W czerwcu 1921 r. mianowany ppor. piech, Zweryfikowany jako por. piech. z 1 listopada 1920 r. Od września 1921 r. oficer łącznikowy przy starostwie w Borszczowie, a od marca 1923 r. w Tarnopolu. Od maja 1923 r. w 54 pp. Był dowódcą plut. pionierów, oficerem żywnościowym, dowódcą plut.  i komp. Od września 1930 do marca 1934 r. komendant PW i WF w Buczaczu. 1 stycznia 1932 r. awansował na kpt. piech. Od marca 1934 r. adiutant baonu KOP „Iwieniec”. 15 września 1935 r. przeniesiony do 14 pp. Do maja 1937 r. dowodził komp., po czym był adiutantem pułku. W 1939 r. odbył kurs taktyczno-strzelecki i dowódców baonów w Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie. Od 24 sierpnia dowodził komp. ppanc 14 pp.

Podczas kampanii 1939 r. na jej czele brał udział w działaniach na Pomorzu i w bitwie nad Bzurą. Tam został dowódcą II baonu. 18 września w Puszczy Kampinoskiej dostał się do niewoli niemieckiej. Przebywał w niej przez cały okres wojny m.in. w oflagu VII A w Murnau.

Po uwolnieniu 1 września 1945 r. powrócił do Polski.

Dalsze jego losy są nieznane.