Urodził się 15 lipca 1901 r. w Rudzkiej Woli pow. Włocławek. Syn Michała i Zofii z Waśkiewiczó1).
W czasie I wojny światowej w POW ps. „Szarłamp”.
Po 1918 r. w WP. W okresie od 5 stycznia do 10 lipca 1920 r. uczył się w Szkole Podchorążych Artylerii w Poznaniu. Przydzielony do 13 pap, z dniem 1 sierpnia 1920 r. otrzymał stopień ppor. art. Po wojnie przeniesiony do rezerwy z tym jednak, iż pozostawiony został w służbie czynnej.
Był oficerem 1 pan (1923, 1924). Przemianowany na oficera służby stałej i awansowany z dniem 1 sierpnia 1923 r. na por. art., w 1928 r. był oficerem 2 dyonu pociągów pancernych, a w 1932 r. 8 pac. Z dyspozycji dowódcy OK nr VIII z dniem 31 lipca 1934 r. został przeniesiony w stan spoczynku.
W 1939 r. zmobilizowany do WP, był dowódcą 41 baterii przeciwdesantowej dywizjonu artylerii nadbrzeżnej na Helu. Brał udział w jego obronie. Po kapitulacji załogi (2 października) dosta się do niewoli niemieckiej. Przebywał m.in. w oflagu II C w Woldenbergu. 30 stycznia 1945 r. uwolniony przez oddziały sowieckie.
Dalsze jego losy są nieznane.
Odznaczony Medalem Niepodległości
Kadry morskie Rzeczypospolitej t. II, Gdynia 1996; „Monitor Polski” nr 6/1934; Z. Moszumański, Z. Kozak, Wojenne szkoły dla oficerów artylerii [1914-1921], Pruszków brw; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932.