Bojownikom niepodległości

Antoni Bronikowski

(1843–po 1938)

Antoni BronikowskiUrodził się 10 listopada 1840r. we wsi Węgierskie pow. Poznań. Syn Alojzego, ziemianina, i Emilii z Rożnowskich. Uczestnik powstania styczniowego. Brał udział w działaniach oddziałów Franciszka Parczewskiego, W. Miśkiewicza i Edmunda Taczanowskiego. Był m.in. adiutantem zastępcy gen. E. Taczanowskiego. Ciężko kontuzjowany na skutek wypadku z koniem, przez kilka miesięcy leczył się w rodzinnym dworze w Woli Miłkowskiej. Aresztowany i umieszczony w więzieniu w Koninie, po czteromiesięcznym więzieniu został uwolniony. W niepodległej Polsce zweryfikowany jako ppor. weteran. Mieszkał w Warszawie. Zmarł 22 maja 1938 r. w Warszawie. Pochowany na tamtejszym Cmentarzu Parafialnym na Powązkach kwat. 188. Odznaczony Krzyżem Niepodległości z mieczami i orderem Polonia Restituta 4 kl. Żonaty z Marią Magdaleną Moszczeńską, miał z nią syna Alojzego (ur. 1870), córki Helenę (ur. 1870), Michalinę Jadwigę (ur. 1870) zamężną Drozdowską, Jadwigę Nepomucenę (16 V 1873-4 VIII 1947) zamężną Wehr i stefabię Nepomucenę Izabelę (ur. 1886) zamężną Garbolewską.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 260/1930
Źródła

A. Lenkiewicz, Weterani powstania styczniowego 1863 r. odznaczeni Krzyżem Niepodległości, Wrocław 1998; „Monitor Polski” nr 260/1930; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; Rok 1863. Za naszą wolność i waszą, Warszawa 1938; Żywe pomniki bohaterstwa. Ostatni z 1863 roku, Warszawa 1934.