Antoni Bućko

Urodził się 17 maja 1896 r. w Wasilkowie. Syn Szymona i Marianny z Kruszewskich.
Ukończył szkołę elementarną w Wasilkowie (1910 r.), po czym do 1915 r. kontynuował naukę w szkole średniej w Białymstoku.Od 1912 r. należał do tajnego kółka samokształceniowego, a na przełomie 1912 i 1913 r. wstąpił do tajnego skautingu.
W czasie I wojny światowej w ramach skautingu uczestniczył w szkoleniu wojskowym. Po wycofaniu się w 1915 r. wojsk rosyjskich z Białegostoku powrócił do Wasilkowa. Tam był współzałożycielem prywatnej Szkoły Polskiej i jej pracownikiem.
Od 13 lutego 1917 r. w Legionach Polskich. W stopniu kann. służył w 1 baterii 1 part LP. W następstwie kryzysu przysięgowego w lipcu internowany przez Niemców w Szczypiornie, a od grudnia w Łomży. Następnie zwolniony z obozu.
Powrócił do Wasilkowa, gdzie brał udział w rozbrajaniu Niemców w listopadzie 1918 r. Podjął wówczas pracę w Magistracie miasta. Od marca 1919 r. ponownie pracował jako nauczyciel w szkole.
W niepodległej Polsce mieszkał w rodzinnej miejscowości. Pracował jako nauczyciel.
Wstąpił do WP. Brał udział w walkach z bolszewikami. Po wojnie 21 marca 1921 r. przeniesiony do rezerwy.
Powrócił do pracy jako nauczyciel w Szkole Powszechnej w Wasilkowie. W 1927 r. zdał egzamin nauczycielski. Był też członkiem zarządu m. Wasilkowa.
Działacz społeczny; prezes zarządu Straży Ogniowej, komendant oddziału Zw. Strzeleckiego, aekretarz zarządu Zw. Polaków Wojskowych.
Podczas II wojny światowej po kampanii 1939 r. pozostawał w Wasilkowie, na terenie okupowanym przez Sowietów. Wobec groźby aresztowania jako „Bućkowski” zamieszkał w Białymstoku. Brał udział w tajnym nauczaniu w Białymstoku, Wasilkowie i Studziankach. Od 1940 r. należał do ZWZ ps. „Konrad”. Od sierpnia tego roku pracował jako kierownik szkoły polskiej w Choroszczy. Funkcję tę pełnił do wybuchu wojny niemiecko-sowieckiej (22 czerwca 1941). Następnie od września do 12 grudnia 1941 r. zorganizował szkołę w Wasilkowie i w niej pracował. Po zamknięciu szkoły prowadził tajne nauczanie. Jednocześnie jako pchor. rez. był komendantem placówki AK w Wasilkowie i dowodził zorganizowanym tam plut. W końcu 1943 r. aresztowany przez Niemców.
Rozstrzelany 8 grudnia 1943 r.
Odznaczony Medalem Niepodległości i srebrnym Krzyżem Zasługi.
Żonaty, miał syna Tadeusza i córkę Irenę, którzy zostali z nim rozstrzelani.