Bojownikom niepodległości

Antoni Edmund Fuzakowski

(1898–1968)

Antoni Edmund FuzakowskiUrodził się 21 stycznia 1898 r. w Krakowie. Syn Jerzego i Władysławy z Borkowskich.

Uczył się w szkole realnej w Krakowie, a potem w Wyższej Szkole Przemysłowej, którą ukończył w 1916 r.

W czasie I wojny światowej zapewne w Legionach Polskich.

Po 1918 r. w WP. W 1920 r. przeniesiony do rezerwy. Zweryfikowany jako por. rez. art. z 1 czerwca 1919 r.

Wstąpił do szkoły dramatycznej w Krakowie. W 1923 r. debiutował w Teatrze Bagatela w Krakowie. Występował w nim (z przerwami) do około 1930 r. Następnie w teatrach prowincjonalnych. Jako stypendysta wyjechał na studia reżyserskie za granicę. Po powrocie od grudnia 1935 do wojny aktor Teatru im. J. Słowackiego w Krakowie; grał role epizodyczne.

Podczas II wojny światowej aresztowany przez Niemców, był więziony. Po roku zwolniony, ukrywał się w Warszawie. W szeregach Armii Ludowej brał udział w powstaniu warszawskim.

Po wojnie pracował w krakowskich teatrach: w Teatrze Kameralnym TUR (1945–1946), w Teatrze im. J. Słowackiego (1946–1947), a od stycznia do lipca 1947 r. był kierownikiem Teatru Komedia Muzyczna. W sezonie 1947–1948 występował w teatrze spółdzielczym (Operetka Krakowska) i ponownie w Teatrze im. J. Słowackiego. Później (1948–1951) w Teatrze Powszechnym w Łodzi oraz równocześnie w tamtejszym Teatrze Osa (1948–1949). Występował w Teatrze Dramatycznym w Poznaniu (1951–1952), w Teatrze Śląskim im. Wyspiańskiego w Katowicach (1952–1954) i tamtejszym Teatrze Satyry (od 1954). W latach 1956–1957 zatrudniony w Teatrze Dramatycznym w Częstochowie, następnie (1957–1958) w Teatrze Polskim w Bielsku-Białej i Cieszynie. W  1958 r. aktor Teatru im. Słowackiego w Koszalinie, a od 1959 do 1960 r. Teatru Wybrzeże w Gdańsku. Od 1960 r. pracował w Teatrze Śląskim w Katowicach.

Aktor charakterystyczny, występował w dramatach, operetkach i komediach muzycznych, niekiedy reżyserował przedstawienia operetkowe.

Zmarł 8 maja 1968 r. w Katowicach.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości.

Żonaty z Walerią Zacharską, a następnie z Beatą Artemską i Jadwigą Fuzakowską.

Źródła

„Monitor Polski” nr 235/1933; Rocznik oficerski 1923, 1924; Rocznik oficerski rezerw 1934; Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900–1980 t. II, Warszawa 1994..