Antoni Felczyński

Urodził się 9 września 1897 r. w Kałuszu. Syn Władysława i Marii z Dziurzyńskich.

W czasie I wojny światowej w 1914 r. wstąpił do Legionów Polskich. Służył w 1 pp LP. Chory, w połowie stycznia leczył się w szpitalu rezerwowym zorganizowanym w szkole ludowej w Kętach. Następnie w 3 komp. III baonu 1 pp LP. Podczas bitwy pod Konarami zachorował, po czym do 2 czerwca 1915 r. przebywał w szpitalu barakowym w Bielsku. W sierpniu w Domu Uzdrowieńców LP w Kamieńsku, a w końcu września w szpitalu twierdzy w Krakowie.

W 1918 r. ukończył szkołę średnią w Wiedniu.

Od 1918 r. w WP. W 1919 r. przeniesiony do rezerwy.

Występował jako aktor w Teatrze Miejskim we Lwowie, równocześnie ucząc się w szkole dramatycznej, którą ukończył w 1923 r. W 1926 r. zaprzestał gry aktorskiej, rozpoczynając studia na politechnice. Studia przerwał i od 1930 r. pracował jako urzędnik – agent handlowy w Warszawie.

4 września 1944 r. zaangażował się do Teatru Narodowego (potem: Teatru Ziemi Rzeszowskiej) w Rzeszowie. Latem 1945 r. przeniósł się do Teatru Miejskiego w Jeleniej Górze. Tam występował, a także od lipca do grudnia był też kierownikiem administracyjnym. W sezonie 1946–1947 pracował jako dyrektor administracyjny Wojewódzkiego Teatru Dolnośląskiego we Wrocławiu. W latach 1947–1949 ponownie występował w Jeleniej Górze, następnie (1949–1950) w Teatrze im. Mickiewicza w Częstochowie, w Teatrze im. Bogusławskiego w Kaliszu (1950–1952), w Teatrze Młodego Widza we Wrocławiu (1952–1955) i od 1955 r. w tamtejszym Teatrze Dramatycznym. Z dniem 31 sierpnia 1969 r. przeszedł na emeryturę.

Zmarł 18 lutego 1976 r. we Wrocławiu i został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Grabiszyńskim.