Antoni Feliks Gajl

Urodził się 1 lutego 1897 r. w Paszyji na Uralu.

Uczył się w Lubelskiej Szkole Handlowej Męskiej i w 1915 r. uzyskał maturę.

W czasie I wojny światowej od września 1914 r. w POW w Lublinie ps. „Kot”. Latem 1915 r. był wykładowcą w oddziale POW pod Motyczem. Następnie w Legionach Polskich. Służył w 1 komp. II baonu 5 pp LP. Ranny 9 czerwca i 6 lipca 1916 r. pod Kościuchnówką. Po rekonwalescencji jesienią przydzielony do POW. Objął funkcję komendanta obwodu janowskiego.  Jesienią 1917 r. przeniesiony na stanowisko zastępcy komendsanta tego obwodu, formalnie pracował jako wychowawca córki Ignacego Majewskiego w Wyżniance. W lutym 1918 r. aresztowany przez władze austriackie w Dzierzkowicach, został osadzony w więzieniu w Kraśniku. Następnie więziony na Zamku w Lublinie.

Od listopada 1918 r. w WP. Zweryfikowany jako por. piech. z 1 czerwca 1919 r., był oficerem instrukcyjnym PKU w Biłgoraju. W 1924 r. pełnił służbę w 45 pp. 1 lipca 1925 r. awansował na kpt. piech. W 1928 r. w DOK nr VI we Lwowie. Od 1 lipca 1930 r. był kierownikiem samodz. referatu informacyjnego. W 1931 przeniesiony do rezerwy.

Od 30 listopada pracował jako radca w VI stopniu służbowym w Urzędzie Wojewódzkim w Poznaniu, a potem w Lublinie (do stycznia 1935 r. p.o. naczelnika wydz. bezpieczeństwa publicznego), Nowogródku (naczelnik wydz. bezpieczeństwa publicznego) i Wilnie.

Podczas II wojny światowej brał udział w działalności konspiracyjnej. Był organizatorem i komendantem okręgu radomsko-kieleckiego Tajnej Organizacji Wojskowej. Formalnie prowadził kawiarnię „Radomianka”. Aresztowany przez Niemców.

Rozstrzelany 6 stycznia 1941 r. i został pochowany na Cmentarzu Parafialnym przy ul. Limanowskiego w Radomiu kwat. 12 A.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości z mieczami i czterokrotnie Krzyżem Walecznych.

Opublikował: Z moich zapisków, „Panteon Polski” nr 58-59/1929.

Żonaty, miał córkę Marię (ur. 1920) i syna Tadeusza (ur. 27 IV 1940), artystę grafika.