Urodził się 10 czerwca 1897 r. w Żelechowie pow. Garwolin. Syn Edmunda i Pauliny z Mazurków. Brat Wacława (zob.).
Po 1918 r. w WP. W latach 1927-1930 uczył się w Szkole Podchorążych dla Podoficerów (klasa kawalerii) w Bydgoszczy. Po jej ukończeniu z dniem 15 sierpnia 1930 r. mianowany ppor. kaw., został przydzielony do 4 puł. 1 stycznia 1933 r. awansował na por. kaw. Wiosną 1939 r. był oficerem administracyjno-materiałowym pułku.
Podczas kampanii 1939 r. w Ośrodku Zapasowym Wileńskiej BK. Służył w improwizowanym spieszonym dyonie mjr.st. sp. Michała Nowickiego. Uczestniczył w obronie Wilna przeciwko bolszewikom. Następnie przeszedł na Litwę.
Po wojnie mieszkał w Polsce.
Zmarł 28 czerwca 1959 r. i został pochowany na Cmentarzu Centralnym w Szczecinie.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości i srebrnym Krzyżem Zasługi.
W.K. Cygan, Kresy we krwi 1939, Mińsk Mazowiecki 2012; „Monitor Polski” nr 217/1932; S. Radomyski, Zarys historii Szkoły Podchorążych dla Podoficerów w Bydgoszczy klasa kawalerii 1922-1938, Warszawa 1989; Rocznik oficerski 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.