Urodził się 2 grudnia 1899 r. w Warszawie. Syn Mieczysława i Cecylii z Rosenbaumów.
Ukończył gimnazjum im. Kreczmara w Warszawie.
W czasie I wojny światowej od 1916 r. w POW ps. „Gorlicki”. Ukończył szkołę podoficerską, po czym sprawował w niej funkcję instruktora, kuriera oraz dowódcy grupy. Od września 1917 r. kierował ewidencją w Okręgu IVa Łódź miasto, zas od 22 grudnia w Okręgu POW Łódź-Prowincja. Uczestnik rozbrajania Niemców w listopadzie 1918 r. Następnie w WP.
Przydzielony do 1 pac, ukończył kurs specjalistyczny. Jako działonowy od września 1919 r. walczył z bolszewikami na froncie litewsko-białoruskim. W kwietniu 1920 r. uczestniczył w ofensywie kijowskiej, a potem w walkach odwrotowych na Wołyniu i pod Warszawą. Sprawował wówczas funkcję obserwatora artyleryjskiego. W październiku 1920 r. bezterminowo urlopowany, po czym przeniesiony do rezerwy. Z dniem 1 lipca 1925 r. mianowany ppor. rez. art.
Ukończył studia na Politechnice Warszawskiej, uzyskując dyplom inżyniera.
Mieszkał w Warszawie. Pracował jako inżynier ruchu w Sp. Akc. Chemiczne Fabryki dr. Rattnera.
Członek Zw. Strzeleckiego oraz Zw. Peowiaków.
W 1939 r. zmobilizowany do WP, po 17 września dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Kozielsku.
Wywieziony na podstawie listy nr 017/1 z 5-7 kwietnia 1940 r., wkrótce potem został zamordowany w lesie katyńskim.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości, pośmiertnie (2007) awansował na por.
Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.
J. Bartkowski, Okręg IV POW-Łódź, „Żołnierz Legionów i POW” nr 1-2/1939; Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Warszawa 2000; Rocznik oficerski rezerw 1934; „Monitor Polski” nr 140/1932, 64/1937; J. S[nitko] R[zeszut], w: Pro memoria, „Wojskowy Przegląd Historyczny” nr 3-4/1991.