Urodził się 10 stycznia 1886 r. w Ćmińsku koło Kielc. Syn Antoniego i Marianny. Krewny Kazimierza Gumuły vel Gumulskiego (zob.).
Od dzieciństwa pracował zawodowo.
W 1903 r. wstąpił do PPS w rodzinnej miejscowości. Początkowo należał do koła oświatowego, następnie był kolporterem wydawnictw. W nocy na 30 grudnia 1905 r. uczestniczył w akcjach bojowych na urząd gminny, urząd pocztowy, sklep monopolowy, lokal sądu gminnego oraz w rozbrajaniu strażników ziemskich w Smykowie, Opocznie, Łopusznie, Snochowicach i Promniku. Aresztowany 1 stycznia 1906 r. przez władze rosyjskie, podczas nieudanej próby ucieczki został pobity i raniony. Osadzony w więzieniu w Kielcach, a następnie w X pawilonie warszawskiej cytadeli. Wyrokiem Warszawskiego Wojskowego Sądu Okręgowego z 3 sierpnia 1907 r. skazany na 20 lat katorgi i pozbawienie wszelkich praw. Ponownie skazany taką samą karę w procesie 3 kwietnia 1908 r. Przebywał w więzieniach w Smoleńsku, Moskwie, Nikołajewie i Permie. Po rewolucji lutowej 1917 r. w Rosji uwolniony. Chory na gruźlicę, powrócił do kraju.
Zamieszkał w Kielcach. Pracował jako woźny w Kasie Chorych. Należał do PPS.
Zmarł 2 marca 1929 r. w Kielcach.
Pośmiertnie odznaczony Krzyżem Niepodległości z mieczami.
A. Artymiak, w: Polski Słownik Biograficzny t. IX/1960-1961; S. Kalabiński, w: Słownik Biograficzny Działaczy Polskiego Ruchu Robotniczego t. 2, Warszawa 1987; „Monitor Polski” nr 18/1931.