Urodził się 11 kwietnia 1868 r. w Zduńskiej Woli. Syn Piotra i Anny z Kozidłowskich.
Pracował jako tkacz w Łodzi. W maju 1891 r. wstąpił do Kasy Oporu, a następnie do Zw. Robotników Polskich. W listopadzie aresztowany przez władze rosyjskie, po kilku dniach zwolniony i oddany pod nadzór policji. W listopadzie 1894 r. za przynależnośc do Kasy Oporu w trybie administracyjnym został skazany na miesiąc więzienia. W tym też roku wstąpił do PPS ps. „Płocha”. Działał w dzielnicy Bałuty. W czasie rewolucji 1905 r. był delegatem robotniczym w fabryce braci J. i H. Dobranickich. Członek Organizacji Bojowej PPS, a po rozłamie w partii (listopad 1906) PPS-Frakcji Rewolucyjnej. Prawdopodobnie był współzałożycielem (w 1910 r.) grupy „Rewolucjonistów-Mścicieli”, organizacji o charakterze anarchistycznym. 2 listopada 1912 r. podczas
zebrania grupy w swoim mieszkaniu przy ul. Dzielnej 78 aresztowany przez rosyjskich żandarmów. Po pięciu miesiącach więzienia skazany w trybie administracyjnym na cztery lata zesłania na Syberię Wschodnią. Około 1920 r. powrócił do kraju.
W niepodległej Polsce mieszkał w Łodzi. Pracował jako robotnik.
Członek Stow. b. Więźniów Politycznych.
Zmarł po 1938 r.
Odznaczony Medalem Niepodległości.
Żonaty z Heleną N., miał z nią syna Władysława (ur. ok. 1891) i córki Janinę i Michalinę.
Księga Jubileuszowa Polskiej Partji Socjalistycznej 1892-1932, Warszawa brw; „Monitor Polski” nr 177/1938; B. Winnicka, w: Słownik Biograficzny Działaczy Polskiego Ruchu Robotniczego t. 2, Warszawa 1987.