Urodził się 16 stycznia 1897 r. w Wilnie. Syn Aleksandra i Reginy z Łoppenów.
Absolwent szkoły realnej.
W czasie I wojny światowej od 1914 r. w armii rosyjskiej; ukończył szkołę oficerską w Kijowie.
W 1917 r. przeszedł do I Korpusu Polskiego. Pełnił służbę w 8 psp. Po demobilizacji korpusu latem 1918 r. powrócił do kraju.
Od 1918 r. w WP. W 1920 r. w stopniu por. piech. dowodził II baonem 27 pp. Wyróżnił się podczas walk z 1 Armią Konną Siemiona Budionnego.
Zweryfikowany jako por. piech. z 1 czerwca 1919 r. i awansowany 1 stycznia 1928 r. na kpt. piech., w pułku tym służył aż do 1939 r. W 1922 r. ukończył Oficerską Szkołę Obserwatorów Lotniczych, po czym powrócił do 27 pp, w którym dowodził komp. Wiosną 1939 r. był komendantem miejskim PW w Częstochowie.
Podczas kampanii 1939 r. po 17 września dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Starobielsku.
W kwietniu lub maju 1940 r. zamordowany w Charkowie.
Odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl., Krzyżem Walecznych i Medalem Niepodległości, pośmiertnie (2007) awansował na mjr.
Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.
K. Banaszek, W.K. Roman, Z. Sawicki, Kawalerowie orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich, Warszawa 2000; Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Warszawa 2003; „Monitor Polski” nr 212/1933; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.