Urodził się 5 kwietnia 1898 r. w Witkowie Małym (Wilkowiskach?). Syn Józefa i Florentyny z Rzepów.
Od 3 grudnia 1918 r. w Armii Polskiej we Francji, z którą w 1919 r. powrócił do kraju. Do 22 czerwca 1920 r. w WP, po czym w rezerwie.
Członek POW Górnego Śląska, uczestnik powstań śląskich.
Od 26 czerwca 1922 r. w Policji Województwa Śląskiego. W stopniu st. posterunkowego był funkcjonariuszem na posterunku w Lublińcu (do 1 kwietnia 1933 r.) i Woźnikach (do 9 grudnia 1936 r.). Przeniesiony do Katowic, pełnił służbę jako instruktor w komp. kandydatów na szeregowych w Komendzie Rezerwy (do 26 sierpnia 1938 r.), w II komisariacie (do 9 stycznia 1939 r.) i ponownie w Komendzie Rezerwy.
Podczas kampanii 1939 r. ewakuowany w kierunku wschodnim, po 17 września dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Ostaszkowie.
Wywieziony na podstawie listy nr 03 z początku kwietnia 1940 r., wkrótce potem został zamordowany w Twerze.
Odznaczony Medalem Niepodległości, pośmiertnie (2007) awansował na aspiranta.
Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.
Miednoje. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego t. 1, Warszawa 2006; „Monitor Polski” nr 167/1932.