Urodził się w 1878 r. we wsi Biały Kościół pow. Olkusz. Syn Franciszka, rolnika. Brat Jana (zob.).
Pracował jako górnik w kopalni „Feliks” w Kazimierzu Górniczym.
Od 1900 r. należał do PPS, a po rozłamie w partii (listopad 1906) w PPS-Frakcji Rewolucyjnej i jej Organizacji Bojowej ps. „Fater”. Na skutek zdrady Edmunda Tarantowicza w listopadzie 1908 r. został aresztowany przez władze rosyjskie. Początkowo przebywał w więzieniu w Łodzi, skąd po roku przeniesiono go do Piotrkowa. Wyrokiem Warszawskiej Izby Sądowej 5 maja 1912 r. skazany na cztery lata katorgi. Odbywał ją w Rydze.
Zwolniony w następstwie rewolucji lutowej 1917 r., w 1918 r. powrócił do kraju. Uczestniczył w rozbrajaniu okupantów.
Należał do Milicji Ludowej PPS. Po jej rozwiązaniu przez władze wojskowe osadzony w więzieniu w Będzinie, a potem w Krakowie.
Zginął 15 marca 1919 r. zastrzelony podczas próby ucieczki.
Pośmiertnie odznaczony Krzyżem Niepodległości z mieczami.
Żonaty z Weroniką (Marią?) N., działaczką PPS.
M. Łyszczarz, w: Słownik Biograficzny Działaczy Polskiego Ruchu Robotniczego t. 2, Warszawa 1987; „Monitor Polski” nr 300/1930.