Bojownikom niepodległości

Antoni Haluza

(1882–po 1939)

Urodził się 26 listopada 1882 r. we Lwowie. Syn Franciszka i Józefy ze Szczepanowskich.
Uczył się w Seminarium Nauczycielskim Męskim, w którym w czerwcu 1903 r. uzyskał maturę.
Pracował jako nauczyciel w seminarium nauczycielskim.
Od 4 listopada 1918 r. w stopniu szer. brał udział w obronie Lwowa przeciwko Ukraińcom. Należał do służby pomocniczej na odcinku IV obrony.
W niepodległej Polsce mieszkał w rodzinnym mieście. Pracował jako nauczyciel w Państwowym Seminarium Męskim, a równocześnie uczył języka ukraińskiego w Seminarium Nauczycielskim Żeńskim we Lwowie (co najmniej w roku szkolnym 1926-1927).
Zmarł po 1939 r.
Odznaczony Medalem Niepodległości.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 255/1933
Źródła

„Gazeta Lwowska” nr 160/1903; „Monitor Polski” nr 255/1933; Obrona Lwowa 1-22 listopada 1918 t. 3, Lwów 1939; Sprawozdanie Zakładów Naukowo-Wychowawczych Żeńskich im. Zofii Strzałkowskiej we Lwowie za rok szkolny 1926/7, Lwów [1927].