Urodził się 6 stycznia 1897 r. w Wijewie pow. Leszno Wlkp. Syn Stefana i Praksedy z Weigtów. Po 1918 r. w WP. Z dniem 1 kwietnia 1920 r. mianowany ppor. piech. Awansowany 1 kwietnia 1921 r. na por. piech., był oficerem 48 pp (1923, 1924). Co najmniej od 1928 r. w Korpusie Kadetów nr 3 w Rawiczu. Od 1931 r. służył w 55 pp. 1 stycznia 1933 r. awansował na kpt. piech. Wiosną 1939 r. był komendantem powiatowym PW w Rawiczu przy 55 pp. Podczas kampanii 1939 r. dowodził baonem ON „Rawicz”. Brał udział w bitwie nad Bzurą, gdzie dostał się do niewoli niemieckiej. Przebywał m.in. w oflagu VII A w Murnau. 30 kwietnia 1945 r. uwolniony przez wojska amerykańskie. Powrócił do Polski, awansował na mjr. piech. Zmarł 7 lipca 1969 r. w Lublinie. Odznaczony Krzyżem Walecznych, Medalem Niepodległości i srebrnym Krzyżem Zasługi.
P. Bauer, B. Polak, Armia „Poznań” w wojnie obronnej 1939, Poznań 1983; Księga pamięci kadetów II Rzeczypospolitej. Aneks, Warszawa 2006; „Monitor Polski” nr 63/1933; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.