Urodził się 11 grudnia 1889 r. w Poznaniu. Syn Józefa i Zofii z Roeslerów.
Ukończył siedem klas szkoły ludowej.
Od 1904 r. pracował jako uczeń, następnie pracownik biurowy w przedsiębiorstwie budowlanym.
Należał do Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” – był m.in. przodownikiem gimnastyki. W 1913 r. odbył szkolenie instruktorskie na terenie Galicji.
W październiku 1912 r. zorganizował pierwszy zastęp drużyny skautowej im. ks. J. Poniatowskiego. Był jej pierwszym komendantem.
W czasie I wojny światowej w marcu 1915 r. powołany do armii niemieckiej, służył w niej do 9 listopada 1918 r.
11 listopada przybył do Poznania i 15 listopada wstąpił do Straży Ludowej. Był dowódcą zorganizowanego przez siebie oddziału w dzielnicy Chwaliszewo.
Uczestnik powstania wielkopolskiego. Od 27 grudnia 1918 r. na czele komp. brał udział w walkach o Poznań. Od 30 maja do 30 lipca 1919 r. dowodził V baonem Obrony Krajowej. 4 lipca mianowany ppor. Następnie (1 sierpnia 1919–7 stycznia 1920) dowódca baonu zapasowego Obrony Krajowej. 18 września 1919 r. awansował na por. 7 stycznia 1920 r. urlopowany z armii. Po wojnie zweryfikowany jako ppor. rez. piech. z 1 czerwca 1919 r.
Został wówczas komisarzem obwodowym w Bojanowie. Od 1929 r. kierownik referatu wojskowo-mobilizacyjnego w starostwie powiatowym w Gnieźnie.
Podczas kampanii 1939 r. 4 wrzesnia ewakuowany z urzędem do Warszawy. Po zakończeniu walk powrócił do Wielkopolskim. Mieszkał pod fałszywym nazwiskiem w Poznaniu i pracował jako księgowy.
Po wojnie zamieszkał ponownie w Gnieźnie.
Zmarł 23 stycznia 1960 r. i został pochowany na Cmentarzu Parafialnym św. Michała w Gnieźnie.
Odznaczony Krzyżem Walecznych i Medalem Niepodległości.
Żonaty z Elżbietą Spanier, miał synów Józefa (ur. 1922) i Tadeusza (ur. 1924).
Z. Kościański, w: Słownik biograficzny powstańców wielkopolskich 1918–1919, Poznań 2002; „Monitor Polski” nr 167/1932; Rocznik oficerski 1923, 1924; Rocznik oficerski rezerw 1934.