Bojownikom niepodległości

Antoni Jaworski

(1896–1939)

Urodził się 13 maja 1896 r. w Nowym Sączu.

W czasie I wojny światowej od 16 sierpnia 1914 r. w Legionach Polskich ps. „Ptak”. Początkowo w 1 pp LP, następnie w 1 komp. IV baonu 5 pp LP. Później w stopniu kpr. służył w 2 komp. II baonu 5 pp LP. Ranny 5 lipca 1916 r. podczas bitwypod Kościuchnówką, dostał się do niewoli rosyjskiej. Leczył się w Kijowie i Niżnym Nowgorodzie. Drogą wymiany jeńców jako inwalida 5 lutego 1917 r. przybył do Litomierzyc. Na początku kwietnia przebywał w stacji zbornej w Pradze.

Po 1918 r. w Wojsku Polskim. Służył w 5 pp leg. 1 lipca 1919 r. mianowany ppor. prow.

Zweryfikowany jako kpt. adm.-kanc. z 1 czerwca 1919, w 1923 r. służył w Oddz. V sztabu DOK nr I.  W 1924 r. był zastępcą komendanta Wojskowego Więzienia Śledczego I. W 1928 r. służył w Departamencie Piechoty MSWojsk, a w 1932 r. w Gabinecie ministra SWojsk. Po 1934 r. przeniesiony w stan spoczynku.

W 1939 r. zmobilizowany do Wojska Polskiego.

Poległ 8 września 1939 r. podczas bombardowania Kałuszyna. Pochowany w kwaterze wojennej na tamtejszym Cmentarzu Parafialnym.

Odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl., Krzyżem Niepodległości, trzykrotnie Krzyżem Walecznych i srebrnym Krzyżem Zasługi.

Źródła

„Monitor Polski” nr 87/1931; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; VII Lista strat Legionów Polskich, Piotrków 1916.