Urodził się 12 maja 1895 r. w Borowej pow. Mielec. Syn Ludwika i Teresy ze Stachowiczów.
Jako wyrobnik od najmłodszych lat pracował u bogatszych gospodarzy.
W czasie I wojny światowej od 9 września 1914 r. w Legionach Polskich. Przydzielony do 2 pp LP, uczestniczył w kampanii karpackiej. W styczniu 1915 r. z powodu stanu zdrowia skierowany na leczenie do szpitala w Wiedniu. Przebywał w nim przez okres sześciu tygodni. Decyzją komisji superrewizyjnej zwolniony z Legionów. Skierowany do Kęt, wstąpił tam do 2 komp. 1 pp LP. W jej składzie walczył nad Nidą, w Sandomierskiem, na Lubelszczyźnie i Wołyniu. Jesienią odesłany na sześciotygodniowe leczenie szpitalne do Lublina i Krakowa. Potem przebywał w Domu Uzdrowieńców LP w Kamieńsku. Następnie był żołnierzem komp. saperów I Brygady.
Po kryzysie przysięgowym w Legionach od września 1917 r. w Polskim Korpusie Posiłkowym (komp. techniczna). Uzyskał stopień kpr. W następstwie przejścia II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918) został internowany przez Austriaków w Dulfalvie. Później uwolniony.
W niepodległej Polsce mieszkał w Borowej.
Zmarł po 1938 r.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości.
„Monitor Polski” nr 64/1938; J. Skrzypczak, Na drodze do wolności. Mielczanie w walce o niepodległość Polski 1907–1918, Mielec 2008.