Urodził się 15 stycznia 1899 r. w Czańcu pow. Biała. Syn Antoniego i Agnieszki z Pawińskich.
W czasie I wojny światowej od 8 sierpnia 1914 r. w oddziale J. Piłsudskiego i Legionach Polskich. Służył w 4 komp. II baonu 5 pp LP. Awansował na st. szer. Ranny 7 czerwca 1916 r. pod Kościuchnówką. Po rekonwalescencji powrócił do pułku. 25 lipca 1917 r. awansował na kpr.
Po kryzysie przysięgowym w Legionach od września 1917 r. w Polskim Korpusie Posiłkowym. Służył w komp. technicznej 2 pp LP. W następstwie przejścia II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918) internowany przez Austriaków w Szaldobos.
Zwolniony, został wcielony do armii austro-węgierskiej. W składzie 56 pp wysłany na front włoski, gdzie dostał się do niewoli.
Wstąpił do Armii Polskiej we Francji gen. Józefa Hallera. Z armią w 1919 r. powrócił do Polski.
W niepodległej Polsce od 1923 r. w Policji Województwa Śląskiego. Od lutego 1924 r. służył w komisariacie w Dąbrowie Górniczej. Po 1931 r. awansował na przodownika.
Podczas kampanii 1939 r. ewakuowany w kierunku wschodnim, po 17 września dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Ostaszkowie.
Wywieziony na podstawie listy nr 033/2 z 16 kwietnia 1940 r., wkrótce potem został zamordowany w Twerze.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości, pośmiertnie (2007) awansował na aspiranta.
Jego pamięci poświęcono tablice w katedrze polowej WP w Warszawie.
Miednoje. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego t. 1, Warszawa 2006; „Monitor Polski” nr 179/1931; VI Lista strat Legionów Polskich, Piotrków 1916.