Urodził się 9 czerwca 1892 r. w Łodzi. Syn Leona i Walerii z Bojanowiczów.
Działacz socjalistyczny. Od 1911 r. Zarządu Centralnego Związku Młodzieży Socjalistycznej. W 1912 r. aresztowany przez władze rosyjskie, do 1914 r. był więziony w X pawilonie warszawskiej cytadeli, na Pawiaku i w twierdzy w Łomży.
W czasie I wojny światowej w Legionach Polskich ps. „Niemira”, „Antek Synek”. Służył w I Brygadzie. W 1917 r. skierowany na kurs wyszkolenia nr 6 w Zambrowie. Po kryzysie przysięgowym w Legionach w sierpniu 1917 r. internowany przez Niemców w Szczypiornie.
W niepodległej Polsce mieszkał w Warszawie. Pracował jako urzędnik w Komendzie Głównej Milicji Ludowej, w Ministerstwie Pracy i Opieki Społecznej, w Kasie Chorych i w dyrekcji Państwowego Monopolu Spirytusowego.
Należał do Niezależnej Socjalistycznej Partii Pracy, wchodził w skład Komitetu Warszawskiego partii. Po przeworcie wojskowym w maju 1926 r. wystąpił z partii, po czym wstąpił do PPS.
Działacz związkowy, z ramienia Związku Pracowników Kas Chorych i Instytucji Ubezpieczeń Społecznych wchodził w skład Warszawskiej Rady Związków Zawodowych.
Od 1934 r. pracował w hutnictwie szkła w różnych miejscowościach, zarówno podczas II wojny światowej, jak i po jej zakończeniu.
Po wojnie należał do PPS. W 1949 r. aresztowany przez władze komunistyczne, do 1951 r. był więziony.
Zmarł 1 grudnia 1955 r. w Warszawie.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości.
„Monitor Polski” 1933, nr 235; A. Pacholczykowa, w: Polski Słownik Biograficzny 1973, t. XVIII.