Bojownikom niepodległości

Antoni Leonowicz

(1896-1968)

leonowicz antoniUrodził się 14 marca 1896 r. w Druskienikach pow. Grodno. Syn Władysława i Marii ze Sztuczków.

Po 1918 r. w WP. Służył w 1 puł, awansując do stopnia plut. Po wojnie z bolszewikami w rezerwie.

W niepodległej Polsce mieszkał w osadzie Bolesławice koło Równego. Pracował na roli.

Podczas II wojny światowej znalazł się na terenie okupowanym przez Sowietów. Deportowany w 1940 r. z rodziną, od 29 lutego przebywał na zesłaniu w m. Monastyriok w obłast`i archangielskiej. Po wybuchu wojny niemiecko-sowieckiej (22 czerwca 1941) i podpisaniu umowy Sikorski-Majski 25 grudnia 1941 r. został uwolniony.

Wstąpił do Armii Polskiej w ZSSR. Razem z nią przeszedł na Bliski Wschód. Uczestnik kampanii włoskiej 1944-1945. Awansował na chor.

Po zakończeniu wojny i demobilizacji zamieszkał w Wlk. Brytanii.

Zmarł 24 sierpnia 1968 r. w Wolverhampton i został pochowany na cmentarzu Jeffocock Road.

Odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl., Krzyżem Walecznych i Medalem Niepodległości.

Żonaty z Marią N., miał synów Eugeniusza (ur. 1927), Juliusza (ur. 1930) i Jana (ur. 1935) oraz córkę Henrykę (ur. 1928).

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 217/1932
Źródła

J. Litewski, W. Dziewanowski, Dzieje 1. Pułku Ułanów Krechowieckich, Warszawa 1932; „Monitor Polski” nr 217/1932; Z żałobnej karty, „Przegląd Kawalerii i Broni Pancernej” nr 51/1968.