Bojownikom niepodległości

Antoni Litawczuk

(1895-po 1932)

Urodził się 13 czerwca 1895 r. w Kamionce Wielkiej koło Kołomyi. Syn Jana i Magdaleny z Mazurków.

W czasie I wojny światowej od 15 września 1914 r. w Legionach Polskich. W stopniu szer. służył w 12 komp. 2 pp LP. Ranny 17 czerwca 1915 r. pod Rarańczą. Po rekonwalescencji w 9 komp. 2 pp LP. W 1917 r. w Komisariacie Werbunkowym do WP w Dąbrowie.

Po kryzysie przysięgowym w Legionach od września 1917 r. w Polskim Korpusie Posiłkowym. Służył w 9 komp. 2 pp LP. W następstwie przejścia II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918) internowany przez Austriaków w Szeklence. Należał do świadków w procesie legionistów w Marmaros-Sziget (8 czerwca-30 września).

Zwolniony, został wcielony do armii austro-węgierskiej. Służył w 24 pp, z którego zdezerterował.

Po 1918 r. w WP. We wrześniu 1919 r. w stopniu kpr. służył w 4 baterii 3 pap.

W niepodległej Polsce mieszkał w rodzinnej wsi. Był kupcem.

Zmarł po 1932 r.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 64/1932
Źródła

Lista strat Legionu Polskiego. Od 1 maja do 1 lipca 1915, Piotrków 1915; „Monitor Polski” nr 64/1932.