Bojownikom niepodległości

Antoni Ludwik Gniewecki

(1897-1948)

Urodził się 24 sierpnia 1897 r. w Warszawie.

W czasie I wojny światowej w Legionach Polskich i od 1915 r. w POW ps. „Gniewosz”. W sierpniu 1917 r. jako pchor. POW był komendantem obwodu grodziskiego, a w listopadzie 1918 r. - błońskiego.

Od 27 listopada 1918 r. w WP.Początkowo w 21 pp. Od stycznia 1919 r. dowodził plut. w 1 pstrz lwowskich (potem: 38 pp). Mianowany 1 grudnia ppor. piech., w 1920 r. dowodził komp. km 42 pp. Od 11 listopada 1920 r. w dyspozycji dowódcy Kadry Marynarki Wojennej.

Zweryfikowany jako por. mar. z 1 czerwca 1919 r., służył w Kadrze MW w Świeciu (do października 1926 r. dowódca baonu ćwiczebnego). W lipcu 1927 r. był oficerem ordynansowym szefa Kierownictwa MW, zaś 5 sierpnia został referentem mobilizacyjnym wydz. organizacyjnego Kierownictwa MW. Od 5 lutego 1928 r. kierownik referatu w wydz. organizacyjno-mobilizacyjnym. 1 stycznia 1930 r. awansował na kpt. mar., a 1 stycznia 1936 r. na kmdr. ppor. Był wówczas szefem oddziału organizacyjnego KMW. Wykładał organizację MW w Szkole Podchorążych MW w Toruniu.

Członek Zw. Peowiaków.

Podczas kampanii 1939 r. ewakuowany na Wołyń, po agresji sowieckiej 10 października powrócił do Warszawy. Od 1940 r. w ZWZ/AK. Od 1 września 1941 r. organizator i komendant marynarskiej organizacji „Alfa”, która weszła w skład AK. Jednocześnie doradca komendanta głównego AK ds. morskich. Z dniem 11 listopada 1942 r. awansował na kmdr. por. Uczestniczył w powstaniu warszawskim 1944 r.. Po kapitulacji oddziałów powstańczych (2 października) dostał się do niewoli niemieckiej. Przebywał w oflagu II C w Woldenbergu.

Po uwolnieniu z niewoli 7 kwietnia 1945 r. zgłosił się do służby w LWP. Już 12 kwietnia przeniesiono go do rezerwy.

Pracował jako naczelnik wydz. kadr w Ministerstwie Żeglugi. Był jednym z organizatorów ZBoWiD i członkiem komisji rewizyjnej jego Zarządu Głównego.

Zmarł 20 stycznia 1948 r. w Warszawie.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości, dwukrotnie Krzyżem Walecznych, złotym Krzyżem Zasługi z mieczami, złotym i srebrnym Krzyżem Zasługi.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 218/1931
Źródła

Kadry morskie Rzeczypospolitej t. II, Gdynia 1996; „Monitor Polski” nr 218/1931; „Peowiak” nr 1/1930; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.