Urodził się 5 czerwca 1902 r. w Skarżysku-Kamiennej. Syn Józefa i Marii z Czernichowskich.
W czasie I wojny światowej od 1917 r. w Polskiej Organizacji Wojskowej ps. „Dowmund”.Ukończył kurs podoficerski, zajmował się kolportażem prasy konspiracyjnej. Brał udział w rozbrajaniu Austriaków w listopadzie 1918 r.
W 1920 r. ukończył gimnazjum w Krakowie, a w 1925 r. Wydział Prawa Uniwersytetu Poznańskiego.
Od 1924 r. mieszkał w Zamościu. Uczył historii w Szkole Handlowej. Po odbyciu aplikatury sądowej (od 6 października 1924 r.) w 1928 r. został sędzią w Sądzie Pokoju, a potem (1930-1932) w Sądzie Okręgowym w Zamościu. Należał do zamojskiego Koła Miłośników Książek i był sekretarzem koła Polskiej Macierzy Szkolnej.
W 1932 r. otworzył kancelarię adwokacką w Skarżysku-Kamiennej.
Wstąpił wówczas do Stronnictwa Ludowego. W latach 1937-1939 skarbnik Zarządu Wojewódzkiego SL w Kielcach, zaś w latach 1938-1939 także członek Rady Naczelnej stronnictwa. Był działaczem ludowym na Kielecczyźnie, organizatorem strajku w 1937 r. Jako adwokat bronił bezinteresownie działaczy ludowych w procesach politycznych, wspierał finansowo stronnictwo.
Podczas II wojny światowej dwukrotnie przetrzymywany przez Niemców jako zakładnik. Po zwolnieniu otrzymał od Macieja Rataja polecenie przedostania się do Francji. W połowie listopada, podczas przekraczania granicy węgierskiej, został aresztowany. Więziony w Sanoku.
Rozstrzelany w lipcu 1940 r. w Tarnawie Górnej pow. Lesko.
Odznaczony Medalem Niepodległości.
Łazarczyk Antoni, www.zamosciopedia.pl/index.php/ll/item/2060-%C5%81AZARCZYK%20ANTONI%20(1902%20-%20 [dostęp 29 I 2022]; „Monitor Polski” 1933, nr 255; Ruch służbowy w sądownictwie, „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Sprawiedliwości” 1924, nr 21; Słownik Biograficzny Działaczy Ruchu Ludowego, Warszawa 1989.