Urodził się 25 października 1889 r. w Pieniakach pow. Brody. Syn Józefa i Ludwiki z Mazurków. Brat Kazimierza (zob.).
Należał do tajnego skautingu (Oddz. Ćwiczebny w Brodach). Od 9 lipca 1908 r. członek Drużyn Bartoszowych. W latach 1910-1911 pisarz główny Rady Naczelnej, zaś w 1911 r. członek sekcji organizacyjnej Drużyn Bartoszowych.
W latach 1910-1914 studiował prawo na Uniwersytecie Lwowskim. Następnie pracował w kancelariach lwowskich, a następnie w redakcjach czasopism we Lwowie i Warszawie, zajmując się w nich sprawami wydawniczymi.
W czasie I wojny światowej w sierpniu 1914 r. wstąpił do Legionu Wschodniego.
W niepodległej Polsce mieszkał we Lwowie. Od 1928 r. pracował jako dyrektor Wydawnictwa Zakładu Narodowego im. Ossolińskich. Wzmocnił i ustabilizował jego sytuację finansową, w 1933 r. wydawnictwo przejęło serię „Biblioteka Narodowa”.
Podczas II wojny światowej 15 października 1939 r. aresztowany przez funkcjonariuszy NKWD we Lwowie, był tam więziony.
Wywieziony na podstawie listy nr 071/1 z drugiej połowy maja 1940 r., wkrótce potem został zamordowany na Ukrainie, zapewne w Kijowie.
Odznaczony Medalem Niepodległości.
Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.
PSB; H. Bagiński, U podstaw organizacji Wojska Polskiego 1908-1914, Warszawa 1935; „Monitor Polski” nr 87/1931; Rok Jubileuszowy – 128. rocznica urodzin Antoniego Lewaka, www.ossolineum.pl/index.php/rok-jubileuszowy-128-rocznica-urodzin-antoniego-lewaka/ [dostęp 6 X 2021]; Ukraiński ślad Katynia, Warszawa 1995.