Urodził się 26 czerwca 1887 r. w Oszmianie. Syn Jana i Anny z Butkiewiczów. Brat Kazimierza (zob.).
Po 1918 r. w Wojsku Polskim. Po wojnie 1920 r. przeniesiony do rezerwy. Zweryfikowany jako mjr rez. art. z 1 czerwca 1919.
Zatrzymany w służbie czynnej, był oficerem 17 pap (1923). Przemianowany na oficera służby stałej, dowodził III dyonem 3 pac (1924). Awansowany 1 lipca 1925 r. na ppłk. art., był zastępcą dowódcy 19 pal (1928) i rejonowym inspektorem koni w Wołkowysku (1932). Po 1933 r. przeniesiony w stan spoczynku.
W 1939 r. zmobilizowany do WP, dowodził obroną przeciwlotniczą OWar. Wilno. Po agresji sowieckiej 19 września przekroczył granicę litewską pod Zawiasami, po czym został internowany. Po zajęciu Litwy przez ZSSR 13 lipca 1940 r. przewieziony do obozu w Kozielsku. Od 2 lipca 1941 r. więziony w obozie w Griazowcu. W następstwie podpisania umowy Sikorski-Majski 3 września uwolniony. Wstąpił wówczas do Armii Polskiej w ZSSR. Z nią wyszedł na Bliski Wschód. Tam pozostawał w stanie nieczynnym (kategoria „C”).
Po II wojnie światowej mieszkał w Wlk. Brytanii. Był współzałożycielem Koła nr 11 Stowarzyszenia Polskich Kombatantów.
Zmarł 4 sierpnia 1960 r. w Londynie i został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Highate Est kwat. 84/85.
Odznaczony Krzyżem Walecznych i Medalem Niepodległości.
W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863-1938. Słownik biograficzny t. 1, Mińsk Mazowiecki-Warszawa-Kraków 2011; K. Grodziska, Polskie groby na cmentarzach Londynu, Kraków 1995; „Monitor Polski” 1931, nr 179; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932.