Urodził się 22 grudnia 1902 r. w Warszawie. Syn Antoniego Arkadiusza i Marii Magdaleny z d. Ciszek.
Działacz niepodległościowy ps. „Starża”.
W niepodległej Polsce (po 11 listopada 1918) mieszkał w rodzinnym mieście. Literat. Miał być zamieszany w sprawy kryminalne i aresztowany. Zarabiał też na nielegalnych kursach języków słowiańskich.
Podczas II wojny światowej od 1 czerwca 1940 r. jako kontroler był zatrudniony w Elektrowni Miejskiej przy ul. Polnej w Warszawie. Od kwietnia tego roku pozostawał na usługach gestapo. Należał do niebezpiecznych agentów, specjalizującym się w śledzeniu organizacji konspiracyjnych i wydawanych przez nie wydawnictw. Przyczynił się do aresztowania co najmniej czterech konspiratorów. Za zasługi okazane okupantom miał uzyskać zarząd kilku kamienic w Warszawie. Wyrokiem Sądu Kapturowego Komendy Głównej Związu Walki Zbrojnej z 30 października 1940 r. skazany na karę śmierci. Zastrzelony 4 czerwca 1943 r. w Otwocku.
Był żonaty.
Odznaczony Medalem Niepodległości.
„Monitor Polski” 1937, nr 64; B. Szyprowski, Antoni Opęchowski przed sądem podziemnym, „Wojskowy Przegląd Prawniczy” 2013, nr 1.