Urodził się 1 maja 1884 r. w Tarnopolu. Syn Stanisława i Pauliny z Bernalewskich.
Uczył się w Szkole Przemysłu Drzewnego w Zakopanem. W latach 1904-1910 studiował malarstwo i rzeźbę w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Był uczniem Konstantego Laszczki, Stanisława Wyspiańskiego i Leona Wyczółkowskiego. Studia kontynuował w Ecole des Beaux Arts w Paryżu oraz we Włoszech (był stypendystą Galicyjskiego Wydz. Krajowego).
Po powrocie do kraju w 1913 r. zamieszkał w Warszawie. Współpracował z Wincentym Drabikiem w Teatrze Polskim.
Po wybuchu I wojny światowej jako obywatel austriacki w 1915 r. internowany na Syberii.
W 1918 r. wstąpił do 5 Dywizji Syberyjskiej, z którą w 1920 r. powrócił do kraju.
Mieszkał w Warszawie. Poświęcił się rzeźbiarstwu, tworzył w brązie, drewnie, marmurze i gipsie. Wystawiał m.in. w warszawskiej „Zachęcie”. Wykonał pomniki Adama Mickiewicza i marsz. J. Piłsudskiego w Tarnopolu, popiersia marszałków Sejmu i Senatu dla Galerii Izb Ustawodawczych, posągi (Czacki, Kraszewski, Sienkiewicz, Słowacki) na moście w Łucku.
Zmarł 10 sierpnia 1945 r. w Warszawie i został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Bródnowskim kwat. 3A.
Odznaczony Medalem Niepodległości i brązowym Krzyżem Zasługi.
S. Łoza, Czy wiesz kto to jest? t. 2, Warszawa 1939; „Monitor Polski” nr 63/1933.