Apolinary Jankowski

Urodził się 22 lipca 1899 r. w Hucie Palędzkiej koło Mogilna. Syn Anny.

Ukończył szkołę powszechną w Trzemesznie, po czym w latach 1913–1918 praktykował w kancelarii prawnej w Berlinie.

Na przełomie 1918 i 1919 r. działał w Radzie Robotniczo-Żołnierskiej w Trzemesznie. Uczestnik powstania wielkopolskiego. Walczył w okolicach Trzemeszna.

Następnie pracował jako urzędnik w Ministerstwie b. Dzielnicy Pruskiej oraz w Wielkopolskiej Izbie Skarbowej. Od 1 kwietnia 1927 r. prowadził kontrolę skarbową, która wykryła nadużycia w miejskich przedsiębiorstwach samorządowych, po czym wiosną 1928 r. objął stanowisko prezydenta (początkowo komisarycznego) Inowrocławia. Przyczynił się do utworzenia biblioteki miejskiej, wzniesienia pomnika Jana Kasprowicza i budowy lotniska.

Podczas II wojny światowej 4 września 1939 r. na polecenie władz wojewódzkich ewakuował tajne dokumenty miejskie. Został schwytany przez Niemców i uwięziony jako zakładnik w więzieniu w Inowrocławiu.

Zamordowany 23 października 1939 r. w zbiorowej egzekucji na terenie więzienia. Pochowany na Cmentarzu Parafialnym parafii pw. Zmartwychwstania Pańskiego.

Odznaczony złotym Krzyżem Zasługi i Medalem Niepodległości.

Żonaty (od 14 II 1925) z Czesławą N., miał dwie córki.

Jest patronem ulicy w Inowrocławiu.