Bojownikom niepodległości

Arkadiusz Jasiński

(1836–1932)

Arkadiusz JasińskiUrodził się 12 lutego 1836 r. w Warszawie. Syn Jana i Anny z Gulińskich.

Studiował w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych. Po jej ukończeniu pracował jako nauczyciel rysunków w szkołach warszawskich.

Uczestnik powstania styczniowego. Wstąpił do oddziału płk. Apolinarego Kurowskiego. Służąc w kosynierach Teodora Cieszkowskiego został ranny w twarz podczas ataku na dworzec w Sosnowcu (6 lutego). Po wyleczeniu się kontynuował służbę w oddziale gen. Mariana Langiewicza. Brał udział w walkach na Kielecczyźnie w lutym i marcu. Po bitwie pod Grochowiskami i rozwiązaniu korpusu (18 marca) przeszedł do Galicji. Aresztowany przez Austriaków i uwięziony w Krakowie, został wydany Rosjanom.

Przewieziony do Radomia, wyrokiem Wojskowego Sądu Polowego z 3 czerwca 1865 r. skazano go na zesłanie na terenie zachodniej Syberii. Przebywał w guberni tambowskiej. W 1873 r. powrócił do kraju.

Zamieszkał w Warszawie. Pracował zawodowo jako prof. rysunków w szkołach warszawskich. Artysta malarz, jego obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem znajduje się na plebani w Korczewie koło Zduńskiej Woli.

W niepodległej Polsce zweryfikowany jako ppor. weteran. Mieszkał w Warszawie w Schronisku dla Weteranów.

Zmarł 6 grudnia 1932 r. i został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie kwat. B-19.

Odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl. i Krzyżem Niepodległości z mieczami.

Źródła

„Monitor Polski” nr 260/1930; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; B. Szwedo, Powstańcy Styczniowi odznaczeni Orderem Wojennym Virtuti Militari, Mińsk Mazowiecki-Warszawa 2013.