Urodził się 3 grudnia 1896 r. we Lwowie.
W czasie I wojny światowej od 28 sierpnia 1914 r. w Legionach Polskich. Jako sanitariusz od 25 września służył w VI baonie. Wyróżnił się pod Modliborzycami (3 czerwca 1915 r.), kiedy wyniósł ciało kpt. Franciszka Pększyca, za co został imiennie wyróżniony w rozkazie J. Piłsudskiego. W końcu września 1916 r. z baonem wcielony do 1 pp LP. Był żołnierzem 7 komp. (b. 3 komp. VI baonu).
Po kryzysie przysięgowym we wrześniu 1917 r. wcielony do armii austro-węgierskiej. Służył w 30 pp w Zamościu, a potem na froncie włoskim.
Po 1918 r. w WP. Po wojnie przeniesiony do rezerwy. Zweryfikowany jako por. rez. piech. z 1 czerwca 1919 r.
Mieszkał we Lwowie. Był aktorem („Zbigniew Orwicz”) i komediopisarzem.
Zmarł po 1938 r.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości i dwukrotnie Krzyżem Walecznych.
J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914-1918 t. 1, Kraków, Warszawa, Zalesie Górne 2017; T. Kasprzycki, Kartki z dziennika oficera I Brygady, Warszawa 1934; „Monitor Polski” nr 177/1938; Rocznik oficerski 1923, 1924; Rocznik oficerski rezerw 1934.