Urodził się 16 stycznia 1894 r. w Warszawie. Syn Pawła i Rozalii z Bucholców.
Działacz niepodległościowy ps. „Beniowski”.
W niepodległej Polsce ukończył studia medyczne na Uniwersytecie Warszawskim, uzyskując 31 grudnia 1927 r. dyplom lekarski. Był lekarzem ginekologiem i położnikiem.
Mieszkał w Zambrowie, gdzie prowadził praktykę.
Podczas II wojny światowej pozostawał w Zambrowie. W 1942 r. z rodziną zbiegł z miejscowego getta. Ukrywał się u rodziny Edwarda i Matyldy Sapińskich we wsi Sędziwuje koło Zambrowa, a potem w Porytem Jabłoni, gdzie przebywał do końca wojny, udzielając pomocy lekarskiej partyzantom.
Po wojnie zamieszkał we Wrocławiu. W 1956 r. był dyrektorem szpitala. W tym też roku wyjechał z rodziną do Izraela.
Dalsze jego losy są nieznane.
Odznaczony Medalem Niepodległości.
Żonaty, miał dwie córki Lilianę (ur. 14 VII 1932), lekarkę, i Martę (12 V 1938-15 III 1953).
„Monitor Polski” nr 177/1938; Polski Almanach Medyczny na rok 1956, Warszawa 1957; Rocznik Lekarski Rzeczypospolitej Polskiej na rok 1948, Warszawa 1949; Zambrowskie opowieści – „Historia żydowskiej rodziny Grundlandów w trzech odsłonach” (4), www.zambrowiacy.pl/kult/zambrowskie-opowiesci-historia-zydowskiej-rodzi… [dostęp 17 I 2021].