Urodził się w 1869 r. we Włodawie. Syn Szmula i Szyfry z Oinesów (?).
Zajmował się handlem bydłem.
Od 1905 r. działał wśród robotników rzeźnickich. Wchodził w skład komitetu organizacji fachowej rzeźników na Pradze w Warszawie. Uczestniczył w organizowaniu strajków i aktów terroru skierowanych przeciwko właścicielom sprzeciwiającym się żądaniom robotników. W 1905 r. stanął na czele komitetu związkowego, prowadził działalność organizacyjną i agitacyjną. Wraz z całym komitetem wstąpił do PPS–proletariat. Miał utworzyć grupę bojową partii. Aresztowany w połowie września 1907 r. przez władze rosyjskie, od 4 grudnia był więziony w X pawilonie warszawskiej cytadel, a potem na Pawiaku. Oskarżony o organizowanie zamachu na rzeźnika Kossowera (20 czerwca 1907), wyrokiem Warszawskiego Wojskowego Sądu Okręgowego z 6 października 1908 r skazany na 15 lat ciężkich robót.
Początkowo więziony w Warszawie, około 1909 r. przewieziono go do więzienia w Moskwie.
Tam zmarł w 1911 r.
Pośmiertnie odznaczony Krzyżem Niepodległości z mieczami.
S. Kalabiński, w: Słownik Biograficzny Działaczy Polskiego Ruchu Robotniczego t. 2, Warszawa 1987; „Monitor Polski” nr 140/1938; Żydzi bojownicy o niepodległość Polski, Lwów 1939.