Bernard Bucholc

Urodził się 20 maja 1886 r. we Włocławku. Syn Aleksandra, aktora, i Pelagii z d. Franke. Uczył się w gimnazjum w Lublinie. Uczestnik strajku szkolnego (1905 r.), był aresztowany przez władze rosyjskie. Zwolniony, wyjechał do Lwowa, gdzie uzyskał maturę. Studiował polonistykę na Uniwersytecie Lwowskim. W 1910 r. przeniósł się na Uniwersytet Jagielloński i w 1911 r. ukończył studia. Powrócił wówczas do Królestwa Polskiego i tam od 1916 do 1918 r. pracował jako nauczyciel w gimnazjum w Krasnymstawie. Tam organizował skauting i był jego opiekunem. Od 1918 do 1922 r. uczył w Radomiu. Następnie pracował jako nauczyciel języka polskiego w gimnazjum męskim w Łowiczu. Od 1927 r. uczył w gimnazjum im. B. Prusa w Siedlcach, zaś od 1932 r. w tamtejszym gimnazjum im. Hetmana S. Żółkiewskiego. Podczas II wojny światowej brał udział w tajnym nauczaniu. Był dyrektorem tajnego gimnazjum im. Hetmana Żółkiewskiego. Trzykrotnie aresztowany przez Niemców, po czym uwalniany. Prezes konspiracyjnego Stronnictwa Narodowego w Siedlcach ps. „Wiktor”. Współorganizator Siedleckiej Organizacji Młodzieżowej XII Okręgu NSZ. Po wyzwoleniu Siedlec od jesieni 1944 r. dyrektor liceum im. Hetamana S. Żółkiewskiego. Ze względu na przekonania polityczne nękany przez komunistyczny aparat bezpieczeństwa i pozbawiony stanowiska dyrektora. Przeniesiony do Liceum im. Królowej Jadwigi, a w 1951 r. na emeryturę. Wykładał w seminarium duchownym i Gimnazjum Biskupim w Siedlcach. Późiej mieszkał w Warszawie. Zmarł 19 maja 1966 r. w Warszawie. Odznaczony Medalem Niepodległości. Jest patronem ulicy w Siedlcach.