Bernard Gold

Urodził się 28 października 1898 r. we Lwowie. Syn Karola i Fani z Fogelhutów (?).

PUczył się w gimnazjum we Lwowie.

W czasie I wojny światowej od 25 lipca lub 4 sierpnia 1915 r. w Legionach Polskich. Po przeszkoleniu w kadrze w Rozprzy przydzielony do 2 komp. etapowej II Brygady. W jej składzie uczestniczył w działaniach w rejonie Rarańczy i na Wołyniu. W grudniu zachorował. Został odesłany do Domu Uzdrowieńców LP w Kamieńsku, a po kilku dniach do szpitala w Dęblinie. Od kwietnia 1916 r. w 10 komp. 2 pp LP. Ranny 21 czerwca pod Hruziatynem. Leczył się w szpitalu w Krakowie. Po rekonwalescencji powrócił do pułku.

Po kryzysie przysięgowym w Legionach od września 1917 r. w Polskim korpusie Posiłkowym. W końcu roku przebywał na kursie szturmowym. Brał udział w przejściu II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918). Po dołączeniu do II Korpusu Polskiego był żołnierzem 4 komp. 14 pstrz. Uczestniczył w bitwie z Niemcami pod Kaniowem (11 maja). Po kapitulacji korpusu (12 maja) przedostał się do Kijowa. Stamtąd przejechał do Moskwy i dalej do Murmańska, ską odpłynął statkiem i 21 czerwca dotarł do Francji. Wstapił do Armii Polskiej we Francji gen. Józefa Hallera. Ukończył kurs oficerski i w stopniu sierż. pełnił służbę w 3 psp. W maju 1919 r. powrócił do kraju.

Od lipca 1919 r. przebywał w kadrze pułku w Kołomyi. Służył w 2 komp. baonu zapasowego 149 pp (potem: 49 pp). Brał udział w walkach z bolszewikami. 6 października 1920 r. mianowany sierż.

W niepodległej Polsce podoficer zawodowy. 1 sierpnia 1921 r. awansował na st. sierż. W tym też roku ukończył szkołe podoficerską we Lwowie. Służył w 49 pp: kolejno w 9 komp., 2 komp. baonu zapasowego, w 5 komp. i komp. gospodarczej. Ukończył szóstą i siódmą klasę gimnazjum w Kołomyi. W 1932 r. przez krótki okres czasu uczył się w szkole handlowej w Kołomyi.

Podczas II wojny światowej brał udział w kampanii 1939 r. Przebywał w Ośrodku Zapasowym 11 KDP. 19 wrzesnia przeszedł na Węgry, po czym przedostał się do Francji. 18 listopada powołany do czynnej służby w WP. Był żołnierzem 2 komp. ckm 4 pp 2 Dywizji Strzelców Pieszych. Uczestniczył w kampanii francuskiej 1940 r. Razem z dywizją 20 czerwca przeszedł granicę Szwajcarską i został internowany w obozie w Brühl. Po uwolnieniu wyjechał do Wlk. Brytanii. 6 maja 1945 r. przydzielony do Obozu Zbornego nr 1 PSZ na Zachodzie, 23 maja został skierowany do Obozu Rozdzielczego Komendy Uzupełnień nr 1. 7 czerwca przydzielony do 1 komp. przejściowej oddziału zbornego tej komendy. 13 maja 1946 r. powrócił do Polski.

Co najmniej do 1950 r. mieszkał w Krakowie.

Zmarł po 1959 r.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości, Krzyżem Walecznych i brązowym Krzyżem Zasługi.

Żonaty z Eugenią Koryzmą, miał synów Edwarda (1923-1933), Zbigniewa (ur. 1925) i Leszka (ur. 1935).