Urodził się 15 listopada 1896 r. w Czajkowicach pow. Rudki. Syn Piotra, ziemianina, i Petroneli z Rodziewicz-Winnickiej.
Uczył się w VI gimnazjum we Lwowie (1907-1914).
W czasie I wojny światowej 1 września 1915 r. powołany do armii austro-węgierskiej. Jako jednoroczny ochotnik wcielony do baonu zapasowego 45 pp. Po miesiącu przeniesiony do 3 pstrz krajowych, zaś 15 listopada do 32 baonu Obrony Krajowej, zaś 10 grudnia do 77 pp. W styczniu 1916 r. uzyskał urlop, podczas którego ukończył VIII klasę i zdał wojenną maturę w VI gimnazjum we Lwowie (11 marca). Po ukończeniu szkoły oficerów rezerwy w Lubaczowie (15 kwietnia-10 lipca 1916) był instruktorem w baonie zapasowym 77 pp. Wkrótce potem wysłany do pułku na front rosyjski. Od października walczył na froncie włoskim. 1 listopada ranny pod Monte Falcone, po wyleczeniu się z ran w kwietniu 1917 r. powrócił do pułku. Już 25 maja dostał się do niewoli. Przebywał w obozach jenieckich w Alta Mura i Santa Maria.
W końcu roku zgłosił się do organizowanego przez por. S. Kluczyńskigo Pierwszego Oddziału Ochotników Polskich we Włoszech. W jego składzie od 1 kwietnia 1918 r. walczył z Austriakami. Po jego wycofaniu z linii brał udział w działalności kulturalnej i niepodległościowej w polskim obozie w Santa Maria.
Od listopada 1918 w stopniu sierż. w Armii Polskiej we Francji, dokad dotarł w styczniu 1919 r. Ukończył kurs instruktorski w obozie w Quintin (1 marca 1919) i służył w 12, a potem 16, komp. instrukcyjnej. Przydzielony do 7 pap, w jego składzie w czerwcu powrócił do kraju.
W jego składzie (potem: 18 pap) brał udział w walkach z bolszewikami. 23 marca 1921 r. bezterminowo urlopowany, po czym przeniesiony do rezerwy. Zweryfikowany jako por. rez. art. z 1 czerwca 1919.
Powrócił do Lwowa i tam studiował leśnictwo na Politechnice Lwowskiej, uzyskując w 1926 r. dyplom inżyniera.
Pracował zawodowo w Przemyślu, a w latach 30. objął stanowisko dyrektora lasów prywatnych w Ożomli pow. Jaworów.
Działacz Zw. Strzeleckiego.
Po kampanii 1939 r. 25 października aresztowany przez NKWD w Ożomli. Osadzony w więzieniu w Jaworowie, a na przełomie 1939 i 1940 r. w więzieniu przy ul. Kazimierzowskiej we Lwowie.
Wywieziony na podstawie listy nr 055/3 z 5-9 maja 1940 r., wkrótce potem został zamordowany na terenie Ukrainy, zapewne w Kijowie.
Odznaczony Krzyżem Walecznych, Medalem Niepodległości i srebrnym Krzyżem Zasługi.
Żonaty, miał syna Krzysztofa i córkę Ewę.
Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.
Polski Cmentarz Wojenny Kijów-Bykownia. Księga cmentarna t. I, Warszawa 2015; „Monitor Polski” nr 177/1938; Rocznik oficerski 1923, 1924; Rocznik oficerski rezerw 1934; Ukraiński ślad Katynia, Warszawa 1995.